Så var det slutt..

Idag er ein spesiell dag. Siste dag i Thailand. Forhåpentlegvis ikkje for resten av livet, men i alle fall for denne gong. Eg veit ikkje heilt kvar eg skal gjere av meg. Vi har sagt hadet til dei fleste vi skal seie hadet til, og resten møter vi i kveld når vi skal til nokre misjonærar og feire Skjærtorsdag. Så reiser vi rett derfrå til flyplassen og landar i Noreg om ca eit døgn. Heilt uverkeleg. Desse seks månadane har gått så fort, og det føles nesten som om eg ikkje er skikkeleg begynt før eg må reise heim att. Men eg er utruleg heldig som har fått oppleve dette halvåret her i Thailand! Eg sit att med kjempemange gode minner. Og eg har heldigvis såpass grei hukommelse at eg ikkje kjem til å gløyme dette halvåret med det fyrste ;)

Gjengen. Mari, eg og Silje. (Silje og Mari likar best Pepsi, og eg likar best 7-up, viss nokon lurer.. )


















Nokre av ungdommane i Immanuel Church som eg kjem til å sakne veldig..

Kva kjem eg til å sakne?

Caramel frappucino
At alt er billig
Umoden mango
milkybar-sjokolade
Tesco lotus
Leiligheten vår
Badebassenget utanfor der vi bur
Kylling med cashewnøtter
Skytrain
Is på Swensens
mopedtaxi

Men mest av alt: folka her!

Heimebesøk

Ein gong i året går arbeidarane på Lovsangshjemmet på besøk heim til borna som går i barnehagen. Dette er for å snakke med foreldra og høyre om dei er fornøgde med tilbodet Lovsangshjemmet gjer, òg for å vise foreldra, og andre, at Lovsangshjemmet bryr seg og viser interesse for borna og deira situasjon. I år fekk Silje, Mari og eg vere med på det. Vi kunne ikkje akkurat snakke så mykje, men vi fekk vere med å sjå korleis borna vi kjenner bur og har det heime hjå seg. Veldig spesielt!


























Denne guten bur her. I lag med 20 (tjue!) andre! Det er eit skur på 2 etasjer.

Siste dag i barnehagen for ALLTID!

Siste dagen på Immanuel Daghjem er over for nesten to veker sidan, men eg har framleis ikkje skjønt det heilt sjølv. Eg vil vel ikkje at det skal vere over..

Heile klassa mi, oppstilt til klassebilete.

Engelsk-elevane mine!

Eg tenkte eg måtte vise dykk dei herlege engelsk-elevane mine. Ein time i veka har eg undervist engelsk på Lovsangshjemmet for born mellom 8 og 10 år. Det har ikkje komt så mange, men dei som har komt, har vore ivrige. Ein av elevane mine er eigentleg for liten, men har sagt at han var gamal nok, for han ville så gjerne lære engelsk! Motiverande for meg som lærar, i alle fall! Eg har hatt omtrent dei same elevane kvar onsdag. Det har ikkje vore så mange, men sidan det har vore så få, har eg blitt ganske godt kjent med dei, og blitt veldig glade i dei!

Grunnen til at engelsk-undervisning er så viktig her i slummen, er at dei som kan engelsk, har betre moglegheit til å få seg ein godt betalt jobb. Kan ein engelsk, har ein gode sjansar. Difor er engelsk-undervisninga ein ganske viktig del av Lovsangshjemmet.








































































Ein dag skulle dei lære klede på engelsk, og vi leikte ein leik der det var om å gjere å ta på seg det klesplagget eg sa. Ganske morosamt når denne guten fekk både kjole og skjørt!



























Herleg gjeng, som eg kjem til å sakne veldig!